Week 11

10 november 2018 - Perth, Verenigd Koninkrijk

Hoi allemaal!

Dit is mijn laatste reisblog over mijn stage in Schotland. 

Op zondag hebben we, het hoofd van het boardinghuis en ik, de meisjes verteld dat ik ga. Dat vonden ze heel jammer om te horen. Zelfs van de meisjes waar ik het niet van had verwacht, kreeg ik te horen dat ze niet wilde dat ik ga. 

Op maandag was het een soort feestdag in het Verenigd Koninkrijk. Er was vuurwerk en een aantal kampvuren, omdat er ergens in de 15de eeuw iemand met de naam Guy Fox, een paar parlementshuizen wilde opblazen. Dit omdat hij het niet eens was met het bestuur van toen. Het is hem toen niet gelukt omdat hij werd opgepakt. Guy werd op de brandstapel gezet en verbrand. Hierom zijn er nu nog steeds die kampvuren. Het vuurwerk is om het buskruit te herinneren. Heel precies weet ik het niet, maar dit is wat ze mij, in het kort, vertelde. 

Op dinsdag hadden de meisjes uit mijn klas weer zwemles. Deze keer leerde de meisjes om de rugslag te verbeteren. Het nieuwe meisje wist nog niet hoe ze de rugslag moest doen. Die heb ik haar geleerd, en dat is voor mij toch wel iets speciaals. 

Op woensdag had ik mijn laatste dag werken in de boarding. Dat vond ik wel fijn, maar ook wel een beetje raar. De meisjes vonden het iets minder fijn. 

Op donderdag was mijn laatste stagedag op school. Tijdens de ochtendpauze had het personeel een klein afscheidsfeestje voor mij georganiseerd. Er was taart en chips en ik kreeg ook een paar kaarten en cadeautjes. Van de hele junior school heb ik een hele grote kaart gekregen, die de leerlingen allemaal hebben getekend. Dat was heel lief. 
Ook is het brandalarm een paar keer afgegaan. Dit omdat er waarschijnlijk een fout in het systeem zit.
Op donderdag avond hadden ze in de boarding voor mij ook een afscheidsfeestje georganiseerd. Daar heb ik ook kaartjes, briefjes en een armbandje gekregen. 

Op vrijdag werd ik om 11 uur opgehaald door een taxi die mij naar het vliegveld bracht. Ik werd uitgezwaaid door een paar meisjes en er waren er zelfs twee, bijna drie, aan het huilen toen ik ging. Om tien over vijf Nederlandse tijd landde ik in Eindhoven. Daar werd ik door mijn moeder, broer en vriend opgehaald. 

Dus, dit was mijn laatste blog over mijn stage in Schotland. Ik heb meer geleerd dan ik ooit onder woorden zou kunnen brengen. 

Groetjes en zoals we het hier zeggen:


HOUDOE!

1 Reactie

  1. Patricia Otten:
    15 november 2018
    Super leuk renee, nu thuis weer fijn bijkomen.